Άρθρο στην Real News από τη Μαίρη Μαρκετάκη.
Eνώ η αβεβαιότητα ενισχυόταν όλο και περισσότερο, με τους κλάδους της βιομηχανίας, του εμπορίου, του τουρισμού και των υπηρεσιών εστίασης και ψυχαγωγίας να υφίστανται πολύ μεγάλη μείωση λόγω των περιοριστικών μέτρων, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι η άλλη όψη της κρίσης, είναι η ευκαιρία.
Η μεγάλη υγειονομική κρίση, covid-19, συνέβαλε στην επιτάχυνση της διαμόρφωσης της αρχιτεκτονικής του νέου εργασιακού οικοσυστήματος. Η εργασία από απόσταση φαίνεται πως δεν ήταν μία λύση ανάγκης αλλά ήρθε για να μείνει, καθώς αποδεικνύεται ότι κάνει πιο ευτυχισμένους και εργοδότες αλλά και εργαζόμενους. Σύμφωνα με υπολογισμούς του “Global Workplace Anylytics”, οι εταιρείες εξοικονομούν από την εξ αποστάσεως εργασία περί τα 11.000 δολάρια ετησίως ανά εργαζόμενο που εργάζεται από απόσταση το 50% του χρόνου του, ως συνάρτηση των επιπέδων της παραγωγικότητας, της μείωσης του κόστους των εγκαταστάσεων, τις λιγότερες ημέρες άδειας κ.ά. παράγοντες.
Ακόμα πιο ευτυχείς από τους εργοδότες δηλώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ειδικά η πλειονότητα εκείνων που έχουν παιδιά, καθώς η εξ αποστάσεως εργασία τους έφερε όχι μόνο πιο κοντά στους συντρόφους τους αλλά και στα «άγνωστα» παιδιά τους. Ακόμα περισσότερο, ο κατ’ οίκον περιορισμός έφερε τους εργαζόμενους πιο κοντά στον ίδιο τους τον εαυτό.
Αν εξαιρέσουμε το προφανές, ότι δηλαδή η πανδημία επιτάχυνε την αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων των εργαζομένων, πολλοί δηλώνουν ότι το “lockdown” τους έδωσε επιτέλους τη δυνατότητα να επενδύσουν χρόνο στην καλλιέργεια δεξιοτήτων αλλά και την επιμόρφωσή τους. Μεγάλη μελέτη της Price Water House, που έγινε σε 19 χώρες με 32.500 εργαζόμενους έδειξε ότι το 77% των εργαζομένων είναι έτοιμοι να αποκτήσουν νέες δεξιότητες ή να επανεκπαιδευτούν πλήρως. με την πλειονότητα να δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν την κατάρτιση τους ως ζήτημα ατομικής ευθύνης. Πολύ ενδιαφέρον εύρημα της μελέτης αποτέλεσε το γεγονός ότι περισσότεροι από το 49% των συμμετεχόντων εστιάζουν στη βελτίωση των επιχειρηματικών τους δεξιοτήτων με στόχο τη δημιουργία της δικής τους επιχείρησης!
Η καραντίνα εξανάγκασε πολλούς από εμάς να μείνουμε ξαφνικά μόνοι, να βάλουμε μια άνω τελεία σε ό,τι κάναμε και στον τρόπο που το κάναμε μέχρι εκείνη τη στιγμή, στις αρχές του Μάρτη του 2020, δίνοντάς μας το χώρο και το χρόνο να βουτήξουμε βαθιά στην ψυχή μας, για να κάνουμε μία πραγματική ενδοσκόπηση. Η εργασία από το σπίτι ή η αναστολή της, ο χρόνος που περάσαμε περπατώντας, συζητώντας, ξεσκονίζοντας τα Γαλλικά που ήταν χρόνια σε εκκρεμότητα, τραγουδώντας, παίρνοντας μαθήματα κηπουρικής και μαγειρεύοντας για το παιδί της φίλης μας που αρρώστησε, μας οδήγησε πιο κοντά στην αναζήτηση της αληθινής μας ταυτότητας. Μας έδωσε χρόνο να αναρωτηθούμε πόσο μέρος της ύπαρξής μας το κατακλύζει η δουλειά. Μας προβλημάτισε για το εάν είμαστε κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικό από τον επαγγελματικό μας τίτλο. Μας θύμισε ότι ίσως να μην απέχουμε πολύ από το “burnout” ή ότι έφτασε ο καιρός να απεξαρτηθούμε από τη «ασφάλεια» της θέσης εργασίας μας – και τι σημαίνει εν τέλει ασφάλεια – , αναζητώντας μια δουλειά πιο κοντά στη φύση μας ή που να μας επιτρέπει να μην παίρνουμε τελευταίοι τα παιδιά μας από το σχολείο. Βάλαμε με λίγα λόγια στο μικροσκόπιο τα μικρά πράγματα που έχουν μεγάλη σημασία και οργανώσαμε το επόμενο βήμα μας.
Η πολυσυζητημένη και πολυδιαφημισμένη από τις εταιρείες φροντίδα για την ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής των εργαζομένων, αναδείχτηκε πλέον σε απαίτηση. Η εξασφάλιση μίας ουσιαστικής ισορροπίας μεταξύ προσωπικού και επαγγελματικού χρόνου τους κρατάει όλους ευτυχισμένους και ωφελεί και εργοδότες και εργαζόμενους. Το νέο μοντέλο εργασίας δεν είναι μία εύκολη άσκηση. Σίγουρα όμως πρόκειται για μια διαδικασία σε εξέλιξη..
Διαβάστε το άρθρο στο real.gr
